Der Schlosser und sein Gesell
 
A Schlosser haut an G'sell'n g´hat,
Der haut su longsam g'feilt,
Und wenn er z´Mittog gess´n haut,
Dann ober haut er g´eilt;
Der Eierst' in der Schüss´l drin,
Der Letzt ah wider draus,
Es ist ka Mensch suu fleissi g´west
Ban Tisch im ganz´n Haus.

Öitz haut amaul der Master g´sagt:
Gsell, dös verstäih i niet,
Es is doch su mei Lebta g´wöist
Und, wall i denk´, die Ried:
Su woi mer ärbet, ißt mer ah;
Ba dir gäihts nit asu,
Su longsam haut nu Kaner g´feilt,
und ißt suu geschwink wöi du.

Ja, sagt der G'sell, dös waß i scho,
Haut All's sein gout'n Grund;
Des Essn währd halt goar nit lang,
Die Ärbert verzi Stund.
Wenn Ahner möißt den ganz'n Tog
 in an Stück ess'n fort,
Thöt's aff die Letzt su longsam göih,
Als wöi ban Feil'n dort.
 
 Conrad Grübel (1736-1809)

Quellennachweis: "Grübels Sammtliche Werke", 1857
Unveränderte Schreibweise der Ausgabe von 1857
Verlag für Kunstreproduktionen Christoph Schmidt, Neustadt/Aisch, 1984